Slaapapneu houdt in dat je last hebt van herhaalde onwillekeurige ademhalingsstilstanden die optreden tijdens de slaap. Er is sprake van apneu als de totale luchtstilstand minimaal 10 seconden aanhoudt, maar langer kan duren dan een minuut.
Er bestaan twee soorten slaapapneu:
Bij het OSAS komen de adempauzes doordat spieren tijdens de slaap ontspannen, waardoor de tong en weke delen in de keel de ademhaling blokkeren. De hersenen sturen dan een alarmsignaal naar het lichaam om wakker te worden.
In plaats van slaapapneu kun je ook last hebben van hypopneu. Daarmee wordt een vermindering van de instroom van lucht in de longen bedoeld, met minstens 30%, wat resulteert in een daling van het zuurstofgehalte in het bloed met minstens 4%. Kort gezegd is een hypopneu een gedeeltelijke afsluiting van de luchtweg, en een apneu een gehele afsluiting.
Het CSAS komt wat minder vaak voor dan de OSAS en wordt veroorzaakt door een disfunctie van de hersenen. Bij het CSAS ‘vergeten’ de hersenen ‘s nachts af en toe de ademhaling te regelen, door geen of bijna geen signalen af te geven om te ademen. Er is hierbij dus geen blokkade aan de luchtweg zoals bij OSAS.
Soms wordt er nog een derde soort apneu onderscheiden die sterk lijkt op de OSAS. Dit is de Positieafhankelijke slaapapneu (POSAS).
Bij POSAS ontstaan de ademstops tijdens de slaap op dezelfde manier als bij de OSAS. Alleen ontstaan de ademstops bij de POSAS door een specifieke ligging, namelijk de rugligging. Bij POSAS is het aantal ademstops per uur minimaal twee keer zo hoog in rugligging als in een andere slaaphouding.
Vermoed je dat je geen last hebt van apneu, maar van snurkklachten? Lees dan meer over snurken.
Dit gebeurt er als je last hebt van slaapapneu:
Slaapapneu vormt een groot risicofactor voor hart- en vaatziekten. Het kan dus een oorzaak van hartfalen zijn. Daarom is het heel belangrijk om bij patiënten met slaapapneu dit risico tijdig op te sporen en te behandelen. Bij iedere ademstop lijdt je heel even aan een zuurstoftekort. Hierdoor neemt de druk in de longslagader toe wat weer leidt tot overbelasting van het rechterhartspier. Andere gevolgen zijn een verhoging van de bloeddruk en een grotere kans op slagaderverkalking. Dit leidt tot een verdikking van de linkerboezem van het hart wat voor hartritmestoornissen zorgt.